Vakantietijd is boekentijd
Happy Holiday
De afgelopen feestdagen waren heerlijk. Ik had alle tijd om te genieten van zon en sneeuw met familie en vrienden in een heerlijk dorpje in de Franse Alpen. Weinig doen en onthaasten zoals dat heet. Wel heb ik actief kunnen strepen in mijn lijstje nog te lezen boeken.
Happy birthday Laura
Omdat mijn vriendin Laura jarig is wil ik vandaag graag mijn blog weer oppakken en een boek dat zij en haar man onlangs lanceerden onder de aandacht brengen. Zij genieten nu van die heerlijke frisse lucht en sneeuw in de bergen, maar dan in Zwitserland. Het boek beschrijft een waargebeurd verhaal dat je ongetwijfeld raakt en het gaat over een periode in het leven van Casper en Laura die zij nooit zullen vergeten.
Ik had jegedachtmijn kind
De titel luidt “Ik had je gedacht mijn kind” en het is het verhaal van de jonge vader Casper die binnen een jaar zijn zoons Lennard en Simon verliest. In beide gevallen kort na hun geboorte. Er volgt een periode van diepe rouw, waarna Casper en zijn vrouw Laura opnieuw zwanger proberen te worden. Zonder succes. Na een lange overlevingstocht besluiten ze uiteindelijk samen verder te gaan.
Volgens de uitgever
Het boek is zoals de uitgever Klapwijk & Keijsers aangeeft ontwapenend eerlijk en de ontreddering en kwetsbaarheid van de twee is bijzonder ontroerend. Maar je voelt ook direct de liefde en levenskracht wanneer je het verhaal leest. Die raakt je en blijft je bij.
Volgens mij
Ik las de woorden en zonder medelijden of welke emotie ook – want dat had ik me voorgenomen – zie ik Casper en Laura voor me in het verhaal. Ik zie en voel alleen die twee, hun surreële omstandigheden, hun gevoel, hun intense verdriet maar ook hun kracht. Mijn tranen, waarvan ik ze niet wilde laten vloeien, dat had ik me voorgenomen, waren niet te stoppen, maar ik wil ze nu graag omschrijven als tranen van bewondering. Hoe zij door dat onmetelijk diepe dal zijn gegaan. Met elkaar en los van elkaar gedachtes moeten ordenen die geen mens kan bevatten. De wereld is gemeen; er is geen tijd voor onbenulligheden, voor het dagelijkse leven, om rekening te houden met eenieders normen en waarden. Er is zelfs bijna geen tijd voor steun of empathie. Alle ruimte die er is in deze door verdriet verstikte harten, moet vrijgehouden worden om dat onmenselijke verdriet op te vangen, om het een plek te geven, ooit, als dat mogelijk is. Met het verhaal staat de kracht en liefde voor het leven van Casper en Laura voor altijd in mijn geheugen gegrift. Ik bewonder dit werk en deze twee bijzondere mensen.
Write here to stay
Mij heeft het boek enorm aangegrepen en ik ben onder de indruk van de stijl waarin Casper en Laura schrijven, het is geen loodzwaar boek om te lezen. Door dit verhaal uit te geven bieden zij zonder twijfel troost aan andere ouders die ook bekend zijn met dergelijk verdriet. Meer info over waar je het boek bestelt lees je op de site van de uitgever maar misschien had je er eerder al iets over gehoord, want Casper en Lau zijn sinds de lancering in september geïnterviewd voor veel dagbladen en magazines.
Omdat het zo’n bijzonder, verdrietig maar mooi verhaal is.
